Oud-directeur SE Fireworks: Ik voel me niet schuldig
Stille Willie Pater, die een jaar vast zat voor de vuurwerkramp in Enschede, zweeg jarenlang. Voor het eerst sinds die rampzalige 13de mei, vandaag exact 15 jaar geleden, doet de mededirecteur van SE Fireworks zijn verhaal. Over eenzaamheid, zijn ziekte, verraad, schuld en zijn gevangenisstraf.
Willie Pater (63) en Marion (48) kennen elkaar nu al 30 jaar, maar ze trouwden pas in 2007. Marion had het best eerder gewild, maar Willie had al een huwelijk achter de rug. ,,Ik trouw nooit meer," zei hij beslist. En dan komt de vuurwerkramp, zaterdagmiddag 13 mei 2000. Hun vuurwerkbedrijf SE Fireworks ontploft. Er vallen 23 doden en meer dan duizend gewonden, een wijk wordt weggevaagd.
De Fireworks-directeuren Rudi Bakker en Willie Pater worden opgepakt. Rudi is de man van de papieren, van kantoor. Waterdrager Willie draait de 'buitendienst'. Tijdens het voorarrest zitten ze maanden in beperking; ze mogen geen krant lezen, geen journaal zien en alleen hun advocaten spreken. En hoezeer hij ook een man is van weinig woorden, de Tukker lijdt onder de opgelegde eenzaamheid. Als Marion even op bezoek mag, laat Willie ineens zijn hart spreken. Hij omhelst haar en zegt zacht: ,,Als ik weer vrij ben, dan trouw ik met je." Liefde in alle ellende... Het zal daarna nog jaren duren. Er is geen geld en de twee hebben wel iets anders aan hun hoofd. ,,Hoe pak je je leven weer op na zo'n ramp? Dat lukt eigenlijk helemaal niet." Nog steeds niet, zeggen ze.
Geen extra ellende
Daarom geeft Willie nooit interviews. ,,Wat je ook zegt, het is altijd fout. Jezelf verdedigen voelt ook slecht tegenover al die slachtoffers... ik wil ze geen extra ellende bezorgen." Wat hebben ze eraan om te horen dat hij depressief is en door diepe dalen ging? Al is dat de realiteit. En hij wil gewoon 'rust'. ,,Mijn kop eindelijk een keer leeg van die ramp".
De afgelopen jaren is hij een paar keer voor de dood weggehaald. Eerst hartproblemen door een bijna dichtgeslibde kransslagader. Later knapt zijn levensader, de aorta. Willie wordt twee keer opgegeven. Marion: ,,De dokter zei: Ik kan hem niet meer terughalen." Maar het wonder geschiedt.
Marion krijgt in 2010 een hartaanval. Ze wijt het aan de 'vele leugens' die over haar en Willie zijn rondgepompt en haar tot het uiterste tergen. En nu is ze sinds 2013 ook nog kankerpatiënt, ze zit nog midden in de risicojaren. Borstkanker met uitzaaiingen. "Ik heb 20 procent kans om te overleven." Ze is er nog.
Schrijf alles maar op
In haar laptop heeft ze een open brief, voor ná haar dood. ,,Voor ik de grond in ga, of de schoorsteen uit, wil ik één keer mijn zegje hebben gedaan." Ze laat de tekst zien. Er wordt een stukje voorgelezen. Willie weet van niets, schrikt, voelt tranen en knijpt zijn ogen dicht om dat te maskeren... Marion staat op en kust hem op zijn voorhoofd. Waarom weet hij niet van die brief? ,,Omdat je niet eens met me wilde praten over cremeren of begraven, Willie." Dan is hij om. ,,Schrijf alles maar op hoe het met ons is gegaan na de ramp," zegt hij.
Marion werkt sinds de ramp als 'verzorgende IG'. Dat doet ze bewust onder haar meisjesnaam, om te voorkomen dat ze 'zij van de ramp' wordt voor haar patiënten. ,,Want ik wil 'zuster Marion' zijn." Als ze haar papieren heeft, is haar eerste echte patiënt iemand met een stoma, maar ook een rampslachtoffer. ,,Dan kun je wel janken." Onwetende collega's vertelt ze pas rond 2011 over haar achtergrond en haar strijd, zegt ze. ,,Ik wilde dat ze me eerst leerden kennen, en pas daarna over me zouden oordelen."
Willie werkt tegenwoordig bij zijn neef in een houthandel. Geen weelde, maar het is werk en dat is hard nodig. Bij zijn vroegere compagnon Bakker is destijds 125.000 gulden zwart geld onder de vloer gevonden. Daar bloedt Pater ook voor, zegt hij. ,,Je hebt een VOF - vennootschap onder firma. De fiscus zegt gewoon: hij heeft dat, dan heb jij dat ook. We hebben een lening moeten afsluiten om een belastingschuld af te betalen over geld dat ik nooit heb gehad." Het is, stelt hij vast, het eerste verraad.
http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Nederla...r-SE-Fireworks-Ik-voel-me-niet-schuldig.dhtml
Stille Willie Pater, die een jaar vast zat voor de vuurwerkramp in Enschede, zweeg jarenlang. Voor het eerst sinds die rampzalige 13de mei, vandaag exact 15 jaar geleden, doet de mededirecteur van SE Fireworks zijn verhaal. Over eenzaamheid, zijn ziekte, verraad, schuld en zijn gevangenisstraf.
Willie Pater (63) en Marion (48) kennen elkaar nu al 30 jaar, maar ze trouwden pas in 2007. Marion had het best eerder gewild, maar Willie had al een huwelijk achter de rug. ,,Ik trouw nooit meer," zei hij beslist. En dan komt de vuurwerkramp, zaterdagmiddag 13 mei 2000. Hun vuurwerkbedrijf SE Fireworks ontploft. Er vallen 23 doden en meer dan duizend gewonden, een wijk wordt weggevaagd.
De Fireworks-directeuren Rudi Bakker en Willie Pater worden opgepakt. Rudi is de man van de papieren, van kantoor. Waterdrager Willie draait de 'buitendienst'. Tijdens het voorarrest zitten ze maanden in beperking; ze mogen geen krant lezen, geen journaal zien en alleen hun advocaten spreken. En hoezeer hij ook een man is van weinig woorden, de Tukker lijdt onder de opgelegde eenzaamheid. Als Marion even op bezoek mag, laat Willie ineens zijn hart spreken. Hij omhelst haar en zegt zacht: ,,Als ik weer vrij ben, dan trouw ik met je." Liefde in alle ellende... Het zal daarna nog jaren duren. Er is geen geld en de twee hebben wel iets anders aan hun hoofd. ,,Hoe pak je je leven weer op na zo'n ramp? Dat lukt eigenlijk helemaal niet." Nog steeds niet, zeggen ze.
Geen extra ellende
Daarom geeft Willie nooit interviews. ,,Wat je ook zegt, het is altijd fout. Jezelf verdedigen voelt ook slecht tegenover al die slachtoffers... ik wil ze geen extra ellende bezorgen." Wat hebben ze eraan om te horen dat hij depressief is en door diepe dalen ging? Al is dat de realiteit. En hij wil gewoon 'rust'. ,,Mijn kop eindelijk een keer leeg van die ramp".
De afgelopen jaren is hij een paar keer voor de dood weggehaald. Eerst hartproblemen door een bijna dichtgeslibde kransslagader. Later knapt zijn levensader, de aorta. Willie wordt twee keer opgegeven. Marion: ,,De dokter zei: Ik kan hem niet meer terughalen." Maar het wonder geschiedt.
Marion krijgt in 2010 een hartaanval. Ze wijt het aan de 'vele leugens' die over haar en Willie zijn rondgepompt en haar tot het uiterste tergen. En nu is ze sinds 2013 ook nog kankerpatiënt, ze zit nog midden in de risicojaren. Borstkanker met uitzaaiingen. "Ik heb 20 procent kans om te overleven." Ze is er nog.
Schrijf alles maar op
In haar laptop heeft ze een open brief, voor ná haar dood. ,,Voor ik de grond in ga, of de schoorsteen uit, wil ik één keer mijn zegje hebben gedaan." Ze laat de tekst zien. Er wordt een stukje voorgelezen. Willie weet van niets, schrikt, voelt tranen en knijpt zijn ogen dicht om dat te maskeren... Marion staat op en kust hem op zijn voorhoofd. Waarom weet hij niet van die brief? ,,Omdat je niet eens met me wilde praten over cremeren of begraven, Willie." Dan is hij om. ,,Schrijf alles maar op hoe het met ons is gegaan na de ramp," zegt hij.
Marion werkt sinds de ramp als 'verzorgende IG'. Dat doet ze bewust onder haar meisjesnaam, om te voorkomen dat ze 'zij van de ramp' wordt voor haar patiënten. ,,Want ik wil 'zuster Marion' zijn." Als ze haar papieren heeft, is haar eerste echte patiënt iemand met een stoma, maar ook een rampslachtoffer. ,,Dan kun je wel janken." Onwetende collega's vertelt ze pas rond 2011 over haar achtergrond en haar strijd, zegt ze. ,,Ik wilde dat ze me eerst leerden kennen, en pas daarna over me zouden oordelen."
Willie werkt tegenwoordig bij zijn neef in een houthandel. Geen weelde, maar het is werk en dat is hard nodig. Bij zijn vroegere compagnon Bakker is destijds 125.000 gulden zwart geld onder de vloer gevonden. Daar bloedt Pater ook voor, zegt hij. ,,Je hebt een VOF - vennootschap onder firma. De fiscus zegt gewoon: hij heeft dat, dan heb jij dat ook. We hebben een lening moeten afsluiten om een belastingschuld af te betalen over geld dat ik nooit heb gehad." Het is, stelt hij vast, het eerste verraad.
http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Nederla...r-SE-Fireworks-Ik-voel-me-niet-schuldig.dhtml
