Ik knok ook graag er tegenaan hoor, maar ik ben dat eeuwige gestrijd ook een beetje moe.
Het knokken tegen mijn ex werkgever die totaal geen begrip had voor mijn chronische ziekte.
Het knokken tegen de bedrijfsarts die totaal geen begrip had voor mijn chronische ziekte.
Het knokken tegen de re-intregratie coaches die totaal niet weten wat mijn chronische ziekte inhoudt.
Het knokken tegen het UWVdie totaal geen begrip heeft voor mijn chronische ziekte.
Uitgemaakt worden voor pedofiel omdat leiding was van mijn scoutinggroep.
En reageer je eens op een domme mening op Facebook en dan komt er een lompe opmerking. En ook opmerkingen die een TBSer niet zouden misstaan.
Soms denk ik ook, laat maar allemaal. Klaar mee, maar zeiken, zeuren, mekkeren en nøhlen zit de Nederlanders in het bloed gegoten.