SrCl2

Registered User
ontkennen/liegen vonden ze altijd erger.
Daar hadden mijn ouders ook een hekel aan. Ontkennen dat je iets gedaan hebt terwijl dat wel zo is, is immers ook liegen... ;)
Het verzwijgen van feiten werd minstens even erg gevonden, of dat nou om schoolcijfers of om vuurwerkgerelateerde zaken ging. Zo had ik als klein jongetje eens een op straat gevonden halfafgegane Morning Glory opnieuw aangestoken. Toen ik mijn aansteker bij het zilverkruit hield (dat uit de Morning Glory droop), ontstond er een ineens steekvlam die mijn rechterduim trof. Ik heb mijn duim toen even verborgen weten te houden door mijn rechterhand in mijn broekzak verbergen, maar tijdens het eten zag mijn moeder die (eerstegraads) brandwond toch. Toen heb ik alles maar opgebiecht...
Daar komt nog bij dat in ons dorp weinig verborgen bleef. Als je iets had uitgevreten kreeg je dat al vrij snel van anderen te horen. Iedereen kende elkaar en zeker in de jaren 70 was de percentuele grootte van het roddelcircuit omgekeerd evenredig met de grootte van de gemeenschap...
 
Bovenaan