Het werk wat deze mannen verrichten wordt vaak onderschat, zowel product-technisch, als het opbouwen van een show.
Vaak is het zwaar, vuil en bovendien ook gevaarlijk werk.
De keren dat ik bij een fabriek ben geweest kreeg ik altijd als eerste de gedachte...als het nu misgaat, vinden ze niks meer van me terug...
...Antonino Vaccalluzzo die me lachend een elleboog gaf i.p.v. een hand, omdat hij tot aan zijn elleboog onder het kruit zat...is ook niet echt gezond.
Het maken van de bommen vind ik erg interessant - en je moet met een heel goede reden komen om me daar weg te krijgen - maar als ik dan vervolgens kijk naar het 'spiken' van de bommen (het omwikkelen met touw voor de stevigheid) ook wel 'spagatura' genoemd, dan krijg ik alleen al zere polsen van het kijken ernaar. En dat hoort er ook bij, gaat zelfs de meeste tijd in zitten!
Bij de 'sfere', en de kleine single-effect cilinders is dit nog wel te overkomen, maar bij de grotere cilinders is dit toch echt zwaar werk.
Het maken van de 'stoppino' en de 'passafuoco' lijkt me op een gegeven moment ook monnikenwerk, en aangezien ze er daar 'tig' meters van gebruiken op een jaar, kan ik goed begrijpen dat ze steeds meer naar de Chinese snellont pakken.
Maar een tijdje meedraaien - het maken van bommen - wil ik beslist nog wel een keer doen.