Nu ik al deze verhalen hoor. Ben ik god echt dankbaar, dat het bij mij en mijn familie/vriendenkring niet verkeerd is afgelopen.
Tot aan een jaar of 3 geleden hadden wij een aantal jaren lang elk oudjaar een aantal dozen vol mortieren. We hadden de buizen op een pallet gemonteerd en schoten ze vanaf daaruit de lucht in. Op een gegeven moment begon dit te vervelen, omdat we er zoveel hadden en plaatsten we zelfs twee mortieren per x op elkaar en staken we de bovenste af, waardoor de onderste vanzelf afging, maar vaak niet hoger kwam dan een aantal meter.
Het werd op een gegeven moment zelfs zo gek dat we ze bij ons voor op de grachtrand neerlegde, aanstaken en zogauw hij bijna de schietlont bereikt hadt schopte we hem de gracht in met een aardige waterfontein tot gevolg.
Eén x ging het bijna mis en dat was toen mijn vader de het rode beschermplastic van de lont aftrok en daardoor ook de langzame lont meetrok. Ik probeerde hem nog tegen te houden en zei gooi dat ding weg, we hebben er toch zoveel. Maar met een aardige slok op kon ik natuurlijk niet tot hem doordringen. Me vader stak hem aan de schietlont af en je raadt het al, hij kwam er direct uit en me vader kon nog maar net optijd wegduiken. Godzijdank!
De laatste oud en nieuw dat we de mortieren hadden, hadden we op de hoek van de straat bij kenissen van ons drie chinese rollen neergelegt, met daarop gestapelt een doos mortieren met 24 stuks als ik het goed heb, zodat we niet hoefte te blijven lopen, want dit was nog niet de helft van wat we hadden. Er stond nog is drie keer dit binnen in huis.
We staken om twaalf uur als eerste drie grote zilverregen fonteinen aan en de vonken daarvan kwamen in de doos met mortieren, waardoor het hele geheel in één x afging. Zoals je je kunt voorstellen was het net oorlog in de straat. De bosjes op de hoek stonden in de brandt, maar gelukkig zijn er verder geen ongelukken gebeurt!
Omdat die avond er bij ons in de omstreek ook nog is een man overleedt aan de gevolgen van een mortier hebben wij deze tot aan de dag van vandaag nooit meer gehad.
Ik wil zelf uiterraard wel benadrukken, dat al dit onze eigen schuld is geweest en dat ik mortieren het mooiste stukje vuurwerk vind. Maar het is echt levensgevaarlijk dit in woonwijken af te steken en al helemaal met een slok op. De jaren dat wij ze hadden, hadden we echt een hoop van dit vuurwerk en iedereen waar wij mee waren (kenissen en vrienden), liep ook maar een beetje door elkaar uit de dozen te graaien en in de buizen te proppen, tussen al de buurtbewoners met hun kleine vuurwerk door. Wat ook nog is levensgevaarlijk is in de buurt van dit grote vuurwerk, maar uiterraard ligt de schuld bij ons.
Ik ben echt blij dat dit altijd goed gegaan is, hoe stom dit ook is gebruikt. Maar ik hou het voortaan bij een paar knappe flowerbedden en chinese rollen, maar toch moet ik zeggen dat niks tegen de mortieren op kan. Het blijft het mooiste stukje vuuwerk.
Greetz..