Vuurwerkslachtoffer: Na de klap wist ik meteen dat het goed mis was
Deze jaarwisseling zijn negen mensen (deels) blind geworden. Ronald van der Giesen (26) is een van hen. "Van het vuurwerk is de lol wel af, maar niet van mijn leven."
Vandaag heeft Ronald een goede dag. Hij heeft mooi nieuws gekregen van het ziekenhuis. "Mijn linkeroog hoeft niet verwijderd te worden. Een opluchting." Aan de andere kant is er dat keiharde, slechte nieuws: Ronald zal nooit meer iets zien met zijn linkeroog.
"Dat is iets waar ik nog altijd aan moet wennen. Dat kost tijd", vertelt hij over de telefoon. Op de achtergrond begint zijn 15 maanden oude dochter hard te jengelen. "Godzijdank ben ik aan één oog blind geraakt en kan ik mijn dochter nog zien. Ik moet er niet aan denken dat ik haar nooit meer kan zien spelen in de speeltuin."
Vreselijke pijn
Tijdens het afsteken van een vuurwerkpot, afgelopen oud en nieuw, ging het dramatisch mis. Ronald vierde de jaarwisseling bij hem thuis, samen met zijn vrouw, familie, en 'een groep maten'. "Rond middernacht gingen we naar buiten. Ik was bezig om een pot af te steken. Met twee lonten, dat vond ik al raar. Het was gedoe om de lonten aan te krijgen. Uiteindelijk lukte het wel, maar op een of andere manier liep ik niet snel genoeg weg."
Het vuurwerk knalde in zijn gezicht. "Het werd meteen zwart voor mijn ene oog. Zat onder het bloed en had vreselijke pijn. Ik wist het eigenlijk meteen al: dit is goed mis." Even was er grote paniek. "De mensen om mij heen, zoals mijn vrouw, waren enorm geschrokken. Gelukkig werd het al snel rustiger. Mijn vrouw is een enorme steun voor mij geweest."
De ambulance kwam na vijf minuten. "Het leek een eeuwigheid", vertelt Ronald. "De dokter zei al meteen dat het goed fout was. Door de klap is mijn oogbal gescheurd en mijn hoornvlies beschadigd geraakt." De volgende ochtend werd hij geopereerd en kreeg hij de bevestiging: hij zou voor altijd aan een kant blind blijven. "Ik was er al bang voor. Een nacht lang heb ik er om gehuild." Ook een litteken onder zijn oog zal hem voor altijd aan het ongeluk herinneren.
Ronald zit sindsdien thuis. Hij is timmerman en wil op een gegeven moment weer aan het werk. Maar nu kan het nog niet. "Mijn lichaam kan het nog niet aan. Alles kost zoveel energie. Als ik gedoucht heb en heb ontbeten, ben ik al kapot. Schrijven, douchen, lopen; alles kost zoveel energie."
Verdrietig
Het gaat naar omstandigheden goed met hem. Al heeft hij soms zijn slechte momenten. "Dan ben je boos of verdrietig." En dan is er nog die schuldvraag. "Was er iets mis met die pot? Had ik sneller weg moeten lopen? Ben ik te laks geweest? Die vragen spoken zo nu en dan door je hoofd."
Eén ding is zeker: Ronald moet niets meer van vuurwerk hebben. "De lol is daar wel van af." Van het leven kan hij langzaam weer genieten. "Er is te veel om voor te leven. Ik laat mijn leven echt niet verzieken door dat ene oog."
http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binn...a-de-klap-wist-ik-meteen-dat-het-goed-mis-was
Deze jaarwisseling zijn negen mensen (deels) blind geworden. Ronald van der Giesen (26) is een van hen. "Van het vuurwerk is de lol wel af, maar niet van mijn leven."
Vandaag heeft Ronald een goede dag. Hij heeft mooi nieuws gekregen van het ziekenhuis. "Mijn linkeroog hoeft niet verwijderd te worden. Een opluchting." Aan de andere kant is er dat keiharde, slechte nieuws: Ronald zal nooit meer iets zien met zijn linkeroog.
"Dat is iets waar ik nog altijd aan moet wennen. Dat kost tijd", vertelt hij over de telefoon. Op de achtergrond begint zijn 15 maanden oude dochter hard te jengelen. "Godzijdank ben ik aan één oog blind geraakt en kan ik mijn dochter nog zien. Ik moet er niet aan denken dat ik haar nooit meer kan zien spelen in de speeltuin."
Vreselijke pijn
Tijdens het afsteken van een vuurwerkpot, afgelopen oud en nieuw, ging het dramatisch mis. Ronald vierde de jaarwisseling bij hem thuis, samen met zijn vrouw, familie, en 'een groep maten'. "Rond middernacht gingen we naar buiten. Ik was bezig om een pot af te steken. Met twee lonten, dat vond ik al raar. Het was gedoe om de lonten aan te krijgen. Uiteindelijk lukte het wel, maar op een of andere manier liep ik niet snel genoeg weg."
Het vuurwerk knalde in zijn gezicht. "Het werd meteen zwart voor mijn ene oog. Zat onder het bloed en had vreselijke pijn. Ik wist het eigenlijk meteen al: dit is goed mis." Even was er grote paniek. "De mensen om mij heen, zoals mijn vrouw, waren enorm geschrokken. Gelukkig werd het al snel rustiger. Mijn vrouw is een enorme steun voor mij geweest."
De ambulance kwam na vijf minuten. "Het leek een eeuwigheid", vertelt Ronald. "De dokter zei al meteen dat het goed fout was. Door de klap is mijn oogbal gescheurd en mijn hoornvlies beschadigd geraakt." De volgende ochtend werd hij geopereerd en kreeg hij de bevestiging: hij zou voor altijd aan een kant blind blijven. "Ik was er al bang voor. Een nacht lang heb ik er om gehuild." Ook een litteken onder zijn oog zal hem voor altijd aan het ongeluk herinneren.
Ronald zit sindsdien thuis. Hij is timmerman en wil op een gegeven moment weer aan het werk. Maar nu kan het nog niet. "Mijn lichaam kan het nog niet aan. Alles kost zoveel energie. Als ik gedoucht heb en heb ontbeten, ben ik al kapot. Schrijven, douchen, lopen; alles kost zoveel energie."
Verdrietig
Het gaat naar omstandigheden goed met hem. Al heeft hij soms zijn slechte momenten. "Dan ben je boos of verdrietig." En dan is er nog die schuldvraag. "Was er iets mis met die pot? Had ik sneller weg moeten lopen? Ben ik te laks geweest? Die vragen spoken zo nu en dan door je hoofd."
Eén ding is zeker: Ronald moet niets meer van vuurwerk hebben. "De lol is daar wel van af." Van het leven kan hij langzaam weer genieten. "Er is te veel om voor te leven. Ik laat mijn leven echt niet verzieken door dat ene oog."
http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binn...a-de-klap-wist-ik-meteen-dat-het-goed-mis-was
