Vanmorgen ging hier al vroeg de bel. Twee kleine jongetjes uit de buurt die even een blik wilden werpen op de vuurwerkcollectie van mijn bijna 15-jarige zoon. Vol trots liet hij de stand-tot-nu-toe zien; een berg ‘extra vroeg’ via opa verkregen explosieven en wat ‘hele-jaar-door-verkrijgbaar-bommetjes’ die ik onder de kerstboom had gelegd. Ze waren zwaar onder de indruk. Morgen gaan we ‘de rest’ halen; hét moment waar hij al het hele jaar naartoe leeft (en voor spaart). En dit jaar hebben we een mooi afsteek-compromis gevonden.
Van mij mag hij nu al alles afsteken wat niet of nauwelijks knalt en alleen op oudejaarsdag vanaf zonsopgang lekker losgaan met alles wat een rotklap geeft. Niet midden in woonwijken uiteraard en niet bij ernstig gestreste honden of dito mensen voor de deur. Dat hij knalt, hoeft mij geen burenruzie op te leveren.
En hij moet het uiteraard veilig doen. Niet te lang in de hand houden, niet te dicht bij blijven staan, niets iets dan niet afgaat nogmaals aansteken; hij weet het allemaal wel. Z’n vader heeft her en der in huis heel pedagogisch wat krantenknipsels van verhalen over ernstige vuurwerkverwondingen opgehangen – een beetje angst inboezemen kan geen kwaad.
Natuurlijk zijn we bezorgd. Ik moet er niet aan denken dat het misgaat. Hij heeft prachtige handen en nog mooiere ogen. Z’n toekomst ziet er ineens heel anders uit als hij daar iets van moet missen. Hij kijkt filmpjes op YouTube waar de echte thrillseekers metersdiepe gaten in weilanden blazen en waar om gelachen wordt alsof het een leuke onschuldige grap is.
Het is doodeng en levensgevaarlijk, maar eerlijk is eerlijk; ik sta net zo ademloos over zijn schouder toe te kijken. ‘Dat doe jij niet hè?’ vraag ik dan maar weer eens, voor de zekerheid. Zijn ‘neehee!’ is oprecht. Hij vindt het mooi om naar te kijken, maar hij doet dat écht niet. Dát is gevaarlijk.
Excessen zul je altijd houden. Ik weet nog goed, die spraakmakende documentaire uit 1992; ‘Een rustige jaarwisseling’ waar vier mannen werden gevolgd die hun leven kapot hadden geknald. Dat waren geen jongetjes die wat rotjes afstaken. Dat waren vier verre van snuggere kerels die onder meer 400 strijkers in een glazen pot lieten ontploffen.
Vuurwerk heeft een magische aantrekkingskracht op jongetjes. Ik vind dat wij ze die paar dagen in het jaar moeten laten gaan. Gooi er uiteraard restricties op (zoals dus ‘niet voor de deur bij die mensen met die nerveuze hond’) en druk ze de veiligheidsregels op het hart. Geen 400 strijkers in een glazen pot! En een veiligheidsbril op!
Ja, het kan misgaan. Maar als ze naar school fietsen of in een boom klimmen, kan ze net zo hard iets overkomen. Je moet jongetjes ook een beetje hun gang laten gaan. Zit er niet zo bovenop. Ze doen het toch wel. Ze hebben niets aan een overbeschermende moeder die ze te pas en te onpas in hun nek staat te hijgen meteen opgeheven vingertje en een moeilijk gezicht.
Hij weet wat mag en wat niet mag. En ik vertrouw hem. Als hij in de tuin een fontein afsteekt voor z’n kleine zusje, die met open mond achter het raam staat te kijken, dan begrijp ik het zo. Het is toch ook geweldig!
Die ene week in het jaar; laat ze lekker gaan. Ga niet ook dit nog eens verbieden, maar licht ze voor. Breng desnoods een remake van ‘Een rustige jaarwisseling’ op tv. Er zijn vast nog wel vier kerels te vinden die met een schokkend verhaal de beste preventieve werking denkbaar hebben.
Fijne jaarwisseling!
https://vrouw.nl/wat_zij_vindt/25953/wat_hester_vindt_jongens_en_vuurwerk_laat_ze_toch_lekker
Van mij mag hij nu al alles afsteken wat niet of nauwelijks knalt en alleen op oudejaarsdag vanaf zonsopgang lekker losgaan met alles wat een rotklap geeft. Niet midden in woonwijken uiteraard en niet bij ernstig gestreste honden of dito mensen voor de deur. Dat hij knalt, hoeft mij geen burenruzie op te leveren.
En hij moet het uiteraard veilig doen. Niet te lang in de hand houden, niet te dicht bij blijven staan, niets iets dan niet afgaat nogmaals aansteken; hij weet het allemaal wel. Z’n vader heeft her en der in huis heel pedagogisch wat krantenknipsels van verhalen over ernstige vuurwerkverwondingen opgehangen – een beetje angst inboezemen kan geen kwaad.
Natuurlijk zijn we bezorgd. Ik moet er niet aan denken dat het misgaat. Hij heeft prachtige handen en nog mooiere ogen. Z’n toekomst ziet er ineens heel anders uit als hij daar iets van moet missen. Hij kijkt filmpjes op YouTube waar de echte thrillseekers metersdiepe gaten in weilanden blazen en waar om gelachen wordt alsof het een leuke onschuldige grap is.
Het is doodeng en levensgevaarlijk, maar eerlijk is eerlijk; ik sta net zo ademloos over zijn schouder toe te kijken. ‘Dat doe jij niet hè?’ vraag ik dan maar weer eens, voor de zekerheid. Zijn ‘neehee!’ is oprecht. Hij vindt het mooi om naar te kijken, maar hij doet dat écht niet. Dát is gevaarlijk.
Excessen zul je altijd houden. Ik weet nog goed, die spraakmakende documentaire uit 1992; ‘Een rustige jaarwisseling’ waar vier mannen werden gevolgd die hun leven kapot hadden geknald. Dat waren geen jongetjes die wat rotjes afstaken. Dat waren vier verre van snuggere kerels die onder meer 400 strijkers in een glazen pot lieten ontploffen.
Vuurwerk heeft een magische aantrekkingskracht op jongetjes. Ik vind dat wij ze die paar dagen in het jaar moeten laten gaan. Gooi er uiteraard restricties op (zoals dus ‘niet voor de deur bij die mensen met die nerveuze hond’) en druk ze de veiligheidsregels op het hart. Geen 400 strijkers in een glazen pot! En een veiligheidsbril op!
Ja, het kan misgaan. Maar als ze naar school fietsen of in een boom klimmen, kan ze net zo hard iets overkomen. Je moet jongetjes ook een beetje hun gang laten gaan. Zit er niet zo bovenop. Ze doen het toch wel. Ze hebben niets aan een overbeschermende moeder die ze te pas en te onpas in hun nek staat te hijgen meteen opgeheven vingertje en een moeilijk gezicht.
Hij weet wat mag en wat niet mag. En ik vertrouw hem. Als hij in de tuin een fontein afsteekt voor z’n kleine zusje, die met open mond achter het raam staat te kijken, dan begrijp ik het zo. Het is toch ook geweldig!
Die ene week in het jaar; laat ze lekker gaan. Ga niet ook dit nog eens verbieden, maar licht ze voor. Breng desnoods een remake van ‘Een rustige jaarwisseling’ op tv. Er zijn vast nog wel vier kerels te vinden die met een schokkend verhaal de beste preventieve werking denkbaar hebben.
Fijne jaarwisseling!
https://vrouw.nl/wat_zij_vindt/25953/wat_hester_vindt_jongens_en_vuurwerk_laat_ze_toch_lekker
