Een strijker in mei
Het duurt nog even, maar de donkere dagen voor de kerst en het licht van het nieuwe jaar komen sluipend naderbij. Het licht en de bijbehorende knallen kan ik beter zeggen, want het afsteken van vuurwerk (boys will be boys) blijft een genot waar het pyromaantje in mij blij van wordt.
Met kleine kinderen werkt dat iets anders dan toen ik in mijn tienerjaren onze buurt onveilig maakte met de gekste zaken die we vlak over de grens in België ieder jaar wisten mee te krijgen. Blijft het dit jaar waarschijnlijk weer bij sterretjes die het kleine grut kippenvel bezorgen van spanning, vroeger was dat wel anders.
Als tiener woonde ik in een buurt met, laten we zeggen, gelijkgestemden, als het om oneigenlijk gebruik van voorwerpen ging. Ook vuurwerk was volgens onze visie prima onder die noemer te scharen. Anders gezegd: Wij waren het levende bewijs dat het puberbrein nog lang niet uitontwikkeld is. De zwaarste vuurwerkbommen (‘deze worden ook in het leger gebruikt, wist je dat?’), strijkers, Zwarte Weduwen, maar ook het mooiste siervuurwerk gingen met honderden guldens tegelijk in vlammen op. En niet alleen de lucht in. Er zijn aardig wat vreemde dansjes en sprongetjes uitgevoerd als de één de ander weer eens een vuurwerkbom voor de voeten wierp. Of elkaar (of elkaars ramen) bestoken met Romeinse kaarsen. En mijn moeder die dan de volgende dag vroeg hoe die gaten in mijn jas kwamen.
Een andere aardige anekdote was een dag in mei. Ik zal een jaar of 17 zijn geweest. We stonden met de jongens bij de voortuin van ons huis te kletsen toen één van hen zijn oog liet vallen op iets wat in de tuin lag. ‘Hé, een strijker.’ Ja, zeiden wij, die ligt er nog van nieuwjaar. ‘Zou die het nog doen? Ik ga mijn afstrijkblok halen.’ De rest van ons keek elkaar aan terwijl onze vriend naar huis liep. Zou hij echt….? De jongen kwam terug, pakte de strijker en voor we van onze verbazing bekomen waren had hij het ding met een enorme knal afgestoken. De gek! Gelukkig ging het goed.
Een jaar later kwam hij er echter minder fortuinlijk van af toen hij tijdens onze vriendenvakantie vuurwerk op zijn fiets wilde afsteken en de vuurwerkbom te vroeg af ging. De vakantie eindigde zwaar in mineur met onze kompaan in het ziekenhuis. Een ervaring rijker maar een halve duim minder. Ik spreek hem nu nog wel eens (onze wegen zijn gescheiden toen ik uit huis ging) en dan hebben we het er nog over. Inmiddels heeft hij ook een dochter die even oud is als de mijne. Ik steek ieder jaar nog een sterretje voor hem aan. Nu ik zelf kinderen heb ben ik blij dat ik voor het veilige vuurwerk kies en dat de normen over vuurwerk momenteel weer worden herzien. Veiligheid voor alles!
Herziening normen
De normen voor vuurwerk die momenteel worden herzien zijn de NEN EN 16261 normenreeks (deel 1 t/m deel 4) voor professioneel gebruik en de NEN EN 15947 normenreeks voor consumentenvuurwerk.
Consultant Hieke Reijnhoudt licht dit toe. “De vuurwerknormen worden herzien omdat er inmiddels ervaring is opgedaan met de normen en er nieuwe producten op de markt zijn gebracht. Daarnaast verwijzen sommige normen nog naar de oude regelgeving en dat moet worden geactualiseerd. Vanuit Nederland is het belangrijk dat de normen voor professioneel vuurwerk worden aangepast. Ik doel dan met name op de geluidsnorm en de hoeveelheid kruit. De normen gaan er nu van uit dat de professionele gebruiker zelf een goede afweging kan maken. Bijvoorbeeld door bij een luide knal het publiek op grotere afstand te houden. Bij illegaal gebruik houdt de afsteker daar natuurlijk geen rekening mee. Door de normen aan te scherpen kunnen toeschouwers extra worden beschermd. De herziening van de norm biedt de mogelijkheid om dit punt weer te bespreken en hier Europees draagvlak voor te zoeken.”
https://www.nen.nl/NEN-Shop/Vakgebi...aken-Consumentenzaken/Een-strijker-in-mei.htm
Het duurt nog even, maar de donkere dagen voor de kerst en het licht van het nieuwe jaar komen sluipend naderbij. Het licht en de bijbehorende knallen kan ik beter zeggen, want het afsteken van vuurwerk (boys will be boys) blijft een genot waar het pyromaantje in mij blij van wordt.
Met kleine kinderen werkt dat iets anders dan toen ik in mijn tienerjaren onze buurt onveilig maakte met de gekste zaken die we vlak over de grens in België ieder jaar wisten mee te krijgen. Blijft het dit jaar waarschijnlijk weer bij sterretjes die het kleine grut kippenvel bezorgen van spanning, vroeger was dat wel anders.
Als tiener woonde ik in een buurt met, laten we zeggen, gelijkgestemden, als het om oneigenlijk gebruik van voorwerpen ging. Ook vuurwerk was volgens onze visie prima onder die noemer te scharen. Anders gezegd: Wij waren het levende bewijs dat het puberbrein nog lang niet uitontwikkeld is. De zwaarste vuurwerkbommen (‘deze worden ook in het leger gebruikt, wist je dat?’), strijkers, Zwarte Weduwen, maar ook het mooiste siervuurwerk gingen met honderden guldens tegelijk in vlammen op. En niet alleen de lucht in. Er zijn aardig wat vreemde dansjes en sprongetjes uitgevoerd als de één de ander weer eens een vuurwerkbom voor de voeten wierp. Of elkaar (of elkaars ramen) bestoken met Romeinse kaarsen. En mijn moeder die dan de volgende dag vroeg hoe die gaten in mijn jas kwamen.
Een andere aardige anekdote was een dag in mei. Ik zal een jaar of 17 zijn geweest. We stonden met de jongens bij de voortuin van ons huis te kletsen toen één van hen zijn oog liet vallen op iets wat in de tuin lag. ‘Hé, een strijker.’ Ja, zeiden wij, die ligt er nog van nieuwjaar. ‘Zou die het nog doen? Ik ga mijn afstrijkblok halen.’ De rest van ons keek elkaar aan terwijl onze vriend naar huis liep. Zou hij echt….? De jongen kwam terug, pakte de strijker en voor we van onze verbazing bekomen waren had hij het ding met een enorme knal afgestoken. De gek! Gelukkig ging het goed.
Een jaar later kwam hij er echter minder fortuinlijk van af toen hij tijdens onze vriendenvakantie vuurwerk op zijn fiets wilde afsteken en de vuurwerkbom te vroeg af ging. De vakantie eindigde zwaar in mineur met onze kompaan in het ziekenhuis. Een ervaring rijker maar een halve duim minder. Ik spreek hem nu nog wel eens (onze wegen zijn gescheiden toen ik uit huis ging) en dan hebben we het er nog over. Inmiddels heeft hij ook een dochter die even oud is als de mijne. Ik steek ieder jaar nog een sterretje voor hem aan. Nu ik zelf kinderen heb ben ik blij dat ik voor het veilige vuurwerk kies en dat de normen over vuurwerk momenteel weer worden herzien. Veiligheid voor alles!
Herziening normen
De normen voor vuurwerk die momenteel worden herzien zijn de NEN EN 16261 normenreeks (deel 1 t/m deel 4) voor professioneel gebruik en de NEN EN 15947 normenreeks voor consumentenvuurwerk.
Consultant Hieke Reijnhoudt licht dit toe. “De vuurwerknormen worden herzien omdat er inmiddels ervaring is opgedaan met de normen en er nieuwe producten op de markt zijn gebracht. Daarnaast verwijzen sommige normen nog naar de oude regelgeving en dat moet worden geactualiseerd. Vanuit Nederland is het belangrijk dat de normen voor professioneel vuurwerk worden aangepast. Ik doel dan met name op de geluidsnorm en de hoeveelheid kruit. De normen gaan er nu van uit dat de professionele gebruiker zelf een goede afweging kan maken. Bijvoorbeeld door bij een luide knal het publiek op grotere afstand te houden. Bij illegaal gebruik houdt de afsteker daar natuurlijk geen rekening mee. Door de normen aan te scherpen kunnen toeschouwers extra worden beschermd. De herziening van de norm biedt de mogelijkheid om dit punt weer te bespreken en hier Europees draagvlak voor te zoeken.”
https://www.nen.nl/NEN-Shop/Vakgebi...aken-Consumentenzaken/Een-strijker-in-mei.htm