Toch denk ik dat iedereen anders ervaart wat een "beste mascleta" is.
Voor mij is een Mascleta goed met de volgende 3 elementen:
- Een origineel begin met fluiters, knalmines, rook eventueel en gewoon even laten zien wat je in huis hebt.
- Een daverend einde liefst met veel digitaal geknal.
- Als middenstuk een mooi in tempo oplopend vlindertuintje!
Dat sommige mensen vinden dat een Mascleta aan allerlei strakke regels moet voldoen is leuk, maar voor mij geldt dat nou eenmaal niet. Ik houd vooral van experimentele elementen in vuurwerkshows.
Stja daar heb je ook helemaal gelijk in en dat heeft er alles mee te maken hoe en ieder de mascleta ervaart, maar daar zeg ik ook niks over. Als iemand een mascleta mooi vindt met alleen maar groepen met nummers 6 en geen enkel ritme en allen maar gebeuk en geweld en een totale overkill na de Terremoto, prima!
Wat mij elk jaar weer opvalt is dat zodra het digitale zich aandient de objectiviteit wegvalt en dan men zich kan blind staren op bijv de laatste 50sec van Marti.
Ik denk wel dat het geldt als dat je naar een concert gaat van jouw favoriete artiest en dat ie tijdens het spelen heel iets anders laat horen dan dat je gewend bent, dan kunnen je haren ook rechtover eind gaan staan, terwijl ik kan denken zo die gitaarsolo was heerlijk om te horen!
Het maakt ook niet uit hoe iedereen hem ervaart, wel moet blijven gelden waar het om gaat en vanuit dat perspectief probeer ik weleens mijn licht te laten schijnen, zonder dat ik de intentie heb om dit bij jou op te willen leggen.
Een voorbeeld; in 2008 sloot Borreda zijn Inicio af met werkelijk waar een groep met daaraan nummer 6 en in 1 klap BOEM en een rook! Iedereen schrok zich kapot en was verbolgen over het feit hoe men dit ooit had kunnen doen? Jij zou kunnen denken; whauh wat een klap en geweld, stja wat is dan in dat opzicht de werkelijkheid? De velen ( ook kenners o.a Jose Enrique Ferriols de auteur van vele boeken en een goede kennis van me) of diegene die het prachtig vinden om die klap te horen?
Tweede voorbeeld, een "Terremoto" vol hangen met zijn "Ramalas" met nummertjes 6. Stja je zou kunnen zeggen mijn god mijn wat een geweld en het was bijna oorverdovend, terwijl dit niks maar dan ook niks te maken heeft met waarom het omgaat in een maslceta namelijk; La Sinfonia del Ruido met zijn elegantie, acceleratie en zelfs in de "Terremoto" ontwikkeling van het geluid.
Dan zou Italie in San Severo een mooiere en betere plek zijn, want daar gaat het nergens over als je hebt over elementen zoals eerder genoemd.
Voor alle duidelijkheid een mascleta is een voorstelling, concert van het geluid (Sinfonia del Ruido) waarbij de pirotecnia zich wil onderscheiden tov anderen met zijn eigen specifieke geluid en maakt daarin keuzes en ja soms pakt die keuze net iets verkeerd uit en dat er soms een commentaar opkomt stja dat is het risico.
Heb ik recht van spreken is en kan ene discussie zijn? Ik denk van wel om de reden dat ik vanaf 2001 tot aan mijn laatste jaar door velen werd aangesproken na de mascleta met de vraag; " Oye Theo que te parece esta maslceta"? ofwel wat ik ervan vond? Deze vraag is mij door vele pirotecnias gesteld maar ook door Amigos en señor Ferriols en anderen. Opvallend was dat wat ik ervan vond men altijd de opmerking " de acuerdo" oftewel ze waren het eens.
Hiermee zeg ik niet dat ik de waarheid zeg of wil zeggen of deze wil opleggen bij anderen, want ik kan niet bepalen hoe men het ervaart, maar wel hoe ik hem ervaar en vanuit mijn kennis; veel lezen, navragen, luisteren en 15 jaar kijken, het commentaar kan leveren.
Resumerend, ik laat iedereen genieten op zijn eigen manier en ik hoop ook dat dit jaar voor iedereen het geweldig mag zijn!