'Wat betekent een hoge pakkans nog als het pakken geen pakken is?
Het pijnlijke van de politiek campagne TaskForce Opsporing Vuurwerk is dat hij vooral de machteloosheid van de politie illustreert, vindt columnist Jonathan van het Reve.
Ik ben tegen vuurwerk. Vorige week pleitte ik ervoor om de jaarlijkse verkoop ervan aan particulieren af te schaffen, maar zoals verscheidene lezers al opmerkten: ook dat zou tot problemen leiden. Voor veel mensen is vuurwerk namelijk een belangrijk onderdeel van hun leven, en zij zullen er alles aan doen om alsnog pijlen en rotjes in hun bezit te krijgen. Gevolg: een grote impuls voor de zwarte markt, die per definitie ongereguleerd is. Minder, maar hardere knallen dus.
Als dat in totaal tot meer ellende leidt, is een verbod inderdaad niet zo'n goed plan. Maar ik betwijfel of dat zo is: vuurwerk is niet zo verslavend en onuitroeibaar als drugs of alcohol. En het afsteken wordt weliswaar gevaarlijker, maar juist doordat vuurwerk nu zo normaal is, gaat er veel mis. Het afsteken van een legale vuurpijl met genoeg kracht om tien ogen te verbranden gebeurt momenteel vaak achteloos en dronken in een wankele fles, terwijl de helft van de omstanders met iets anders bezig is. Juist dan ontstaan, in mijn ervaring althans, veel (bijna-)ongelukken. Met duurder, illegaal vuurwerk doen mensen misschien iets voorzichtiger. Maar, ik geef toe: om het netto-effect te meten, zouden we het een jaartje moeten proberen.
Een andere moeilijkheid die ik niet kan ontkennen, zal de opsporing zijn van mensen die toch nog vuurwerk afsteken. Iedere knal is dan opeens een overtreding, dus wat dat betreft wordt de situatie voor de politie overzichtelijker. Maar hoeveel knallen zullen er klinken? En als de knal eenmaal geklonken heeft, ben je eigenlijk al te laat.
Vingerafdrukken van een ontploft rotje halen is niet te doen, dus tenzij er een herkenbaar vingertopje op straat ligt, kun je er weinig tegen beginnen.
Preventie
De ideale methode zou dus preventie zijn, maar de laatste weken is maar weer gebleken dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan. Het onderscheppen van zendingen blijkt erg lastig, dus gooide men het dit jaar ook over een andere boeg: met veel tamtam kondigde de TaskForce Opsporing Vuurwerk Bommenmakers vorige maand een campagne aan waarbij mensen die illegaal vuurwerk bestelden een vermanende brief kregen, en een persoonlijk YouTube-filmpje waarin ze geanonimiseerd ('Beste J. van het R., ...') werden toegesproken door de politie. Niemand werd gearresteerd, het doel van de campagne was pure afschrikking.
Uiteraard rees de vraag hoe de 'TaskForce' aan deze gegevens kwam. Op Twitter werd druk gespeculeerd, en in mijn column van 16 november vroeg ik: 'Houden ze soms geldtransacties in de gaten? Wordt het verkeer naar bepaalde websites afgetapt? Hebben ze nepwebsites gemaakt, met lokbommen? Laten ze de post in Polen door honden besnuffelen? Is Plasterk getipt door de NSA?'
Niemand wist het, tot afgelopen zondag het verlossende woord klonk: het waren inderdaad heel knap gemaakte nep-webshops, die door de Nederlandse politie werden beheerd. Wie er vuurwerk probeerde te bestellen moest zijn gegevens invullen, en kreeg vervolgens een brief en een filmpje.
Mysterie opgelost.
Vuurwerk is niet zo verslavend en onuitroeibaar als drugs of alcohol
Maar wat moeten we nu van deze actie vinden? In zekere zin is hij geslaagd: er is veel aandacht voor geweest, en niemand heeft kunnen ontdekken dat de webshops niet echt waren. De vraag is alleen wat de gevolgen op langere termijn zullen zijn. Komt er volgend jaar weer zo'n actie? Heeft dat nog zin, nu we weten hoe het werkt?
Vermanend toespreken
Want omdat uitlokking in Nederland verboden is, kan de politie niet veel meer doen dan het vermanend toespreken van de bestellers. De les voor vuurwerkboeven is dus dat je je bestelling moet spreiden over verschillende webshops, zodat er altijd wel een echte tussenzit. Die brieven en filmpjes neem je dan op de koop toe, er kunnen geen juridische gevolgen aan worden verbonden. Wat betekent een hoge 'pakkans' nog als het pakken geen pakken is? Dat is het pijnlijke van deze campagne: hij illustreert vooral de machteloosheid van de politie.
Het is dan ook begrijpelijk dat er aanvankelijk zo geheimzinnig over werd gedaan: anders werkt het niet. Maar de triomfantelijkheid waarmee dat gebeurde, het expres opwekken van het gevoel dat de politie alles in de gaten heeft, gaf mij geen prettig gevoel. Want als de politie ziet wat voor vuurwerk mensen bestellen, waarom zouden ze dan niet ook kunnen zien wat we nog meer op internet doen?
En ja, natuurlijk riepen ze al vanaf het begin dat het allemaal volkomen legaal was, maar hoe kan iemand daar nog op vertrouwen sinds de NSA-onthullingen van Snowden en de manier waarop Minister Plasterk de illegale praktijken van Amerika goedpraat? En willen we überhaupt wel een politie die ons glunderend voor het lapje houdt?
De strijd tegen illegaal vuurwerk is zwaar en belangrijk. De politie moet dus creatief zijn, en dat zijn ze in dit geval zeker geweest. Maar het feit dat ze er in hun machteloosheid voor hebben gekozen om de groeiende angst voor overheidsspionage te benutten om de burger eens even flink aan het schrikken te maken, is op zijn minst buitengewoon lomp. En het toont aan dat ook de zware, belangrijke strijd voor onze privacy nog lang niet gestreden is.
Jonathan van het Reve is columnist voor de Volkskrant. Twitter: @JvhReve
De les voor vuurwerkboeven is dus dat je je bestelling moet spreiden over verschillende webshops, zodat er altijd wel een echte tussenzit
http://m.volkskrant.nl/vk/m/nl/1130...pakken-is.dhtml?originatingNavigationItemId=2
Het pijnlijke van de politiek campagne TaskForce Opsporing Vuurwerk is dat hij vooral de machteloosheid van de politie illustreert, vindt columnist Jonathan van het Reve.
Ik ben tegen vuurwerk. Vorige week pleitte ik ervoor om de jaarlijkse verkoop ervan aan particulieren af te schaffen, maar zoals verscheidene lezers al opmerkten: ook dat zou tot problemen leiden. Voor veel mensen is vuurwerk namelijk een belangrijk onderdeel van hun leven, en zij zullen er alles aan doen om alsnog pijlen en rotjes in hun bezit te krijgen. Gevolg: een grote impuls voor de zwarte markt, die per definitie ongereguleerd is. Minder, maar hardere knallen dus.
Als dat in totaal tot meer ellende leidt, is een verbod inderdaad niet zo'n goed plan. Maar ik betwijfel of dat zo is: vuurwerk is niet zo verslavend en onuitroeibaar als drugs of alcohol. En het afsteken wordt weliswaar gevaarlijker, maar juist doordat vuurwerk nu zo normaal is, gaat er veel mis. Het afsteken van een legale vuurpijl met genoeg kracht om tien ogen te verbranden gebeurt momenteel vaak achteloos en dronken in een wankele fles, terwijl de helft van de omstanders met iets anders bezig is. Juist dan ontstaan, in mijn ervaring althans, veel (bijna-)ongelukken. Met duurder, illegaal vuurwerk doen mensen misschien iets voorzichtiger. Maar, ik geef toe: om het netto-effect te meten, zouden we het een jaartje moeten proberen.
Een andere moeilijkheid die ik niet kan ontkennen, zal de opsporing zijn van mensen die toch nog vuurwerk afsteken. Iedere knal is dan opeens een overtreding, dus wat dat betreft wordt de situatie voor de politie overzichtelijker. Maar hoeveel knallen zullen er klinken? En als de knal eenmaal geklonken heeft, ben je eigenlijk al te laat.
Vingerafdrukken van een ontploft rotje halen is niet te doen, dus tenzij er een herkenbaar vingertopje op straat ligt, kun je er weinig tegen beginnen.
Preventie
De ideale methode zou dus preventie zijn, maar de laatste weken is maar weer gebleken dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan. Het onderscheppen van zendingen blijkt erg lastig, dus gooide men het dit jaar ook over een andere boeg: met veel tamtam kondigde de TaskForce Opsporing Vuurwerk Bommenmakers vorige maand een campagne aan waarbij mensen die illegaal vuurwerk bestelden een vermanende brief kregen, en een persoonlijk YouTube-filmpje waarin ze geanonimiseerd ('Beste J. van het R., ...') werden toegesproken door de politie. Niemand werd gearresteerd, het doel van de campagne was pure afschrikking.
Uiteraard rees de vraag hoe de 'TaskForce' aan deze gegevens kwam. Op Twitter werd druk gespeculeerd, en in mijn column van 16 november vroeg ik: 'Houden ze soms geldtransacties in de gaten? Wordt het verkeer naar bepaalde websites afgetapt? Hebben ze nepwebsites gemaakt, met lokbommen? Laten ze de post in Polen door honden besnuffelen? Is Plasterk getipt door de NSA?'
Niemand wist het, tot afgelopen zondag het verlossende woord klonk: het waren inderdaad heel knap gemaakte nep-webshops, die door de Nederlandse politie werden beheerd. Wie er vuurwerk probeerde te bestellen moest zijn gegevens invullen, en kreeg vervolgens een brief en een filmpje.
Mysterie opgelost.
Vuurwerk is niet zo verslavend en onuitroeibaar als drugs of alcohol
Maar wat moeten we nu van deze actie vinden? In zekere zin is hij geslaagd: er is veel aandacht voor geweest, en niemand heeft kunnen ontdekken dat de webshops niet echt waren. De vraag is alleen wat de gevolgen op langere termijn zullen zijn. Komt er volgend jaar weer zo'n actie? Heeft dat nog zin, nu we weten hoe het werkt?
Vermanend toespreken
Want omdat uitlokking in Nederland verboden is, kan de politie niet veel meer doen dan het vermanend toespreken van de bestellers. De les voor vuurwerkboeven is dus dat je je bestelling moet spreiden over verschillende webshops, zodat er altijd wel een echte tussenzit. Die brieven en filmpjes neem je dan op de koop toe, er kunnen geen juridische gevolgen aan worden verbonden. Wat betekent een hoge 'pakkans' nog als het pakken geen pakken is? Dat is het pijnlijke van deze campagne: hij illustreert vooral de machteloosheid van de politie.
Het is dan ook begrijpelijk dat er aanvankelijk zo geheimzinnig over werd gedaan: anders werkt het niet. Maar de triomfantelijkheid waarmee dat gebeurde, het expres opwekken van het gevoel dat de politie alles in de gaten heeft, gaf mij geen prettig gevoel. Want als de politie ziet wat voor vuurwerk mensen bestellen, waarom zouden ze dan niet ook kunnen zien wat we nog meer op internet doen?
En ja, natuurlijk riepen ze al vanaf het begin dat het allemaal volkomen legaal was, maar hoe kan iemand daar nog op vertrouwen sinds de NSA-onthullingen van Snowden en de manier waarop Minister Plasterk de illegale praktijken van Amerika goedpraat? En willen we überhaupt wel een politie die ons glunderend voor het lapje houdt?
De strijd tegen illegaal vuurwerk is zwaar en belangrijk. De politie moet dus creatief zijn, en dat zijn ze in dit geval zeker geweest. Maar het feit dat ze er in hun machteloosheid voor hebben gekozen om de groeiende angst voor overheidsspionage te benutten om de burger eens even flink aan het schrikken te maken, is op zijn minst buitengewoon lomp. En het toont aan dat ook de zware, belangrijke strijd voor onze privacy nog lang niet gestreden is.
Jonathan van het Reve is columnist voor de Volkskrant. Twitter: @JvhReve
De les voor vuurwerkboeven is dus dat je je bestelling moet spreiden over verschillende webshops, zodat er altijd wel een echte tussenzit
http://m.volkskrant.nl/vk/m/nl/1130...pakken-is.dhtml?originatingNavigationItemId=2
