1253 gewonden, 7 ogen verwijderd, 10 vingers geamputeerd plus één dodelijk slachtoffer bij het carbidschieten. Dat was de opbrengst van weer een nachtje knallen. En waarvoor? Voor niets. Een lichtflits. Een knal. De oogartsen zijn er al jaren zeer uitgesproken over en roepen tegen iedereen die het wil horen dat deze waanzin moet stoppen. Niemand wil een oog van een kind verwijderen of de aan stukken gereten hand van een elfjarige amputeren. De chirurg die het kind moest opereren schreef er een aangrijpend relaas over. Over hoe stil het was in de operatiekamer. Over hoe anders het vuurwerk had geklonken daarna. „Kan iemand me uitleggen waar we mee bezig zijn in dit land?”
En toch is het telkens best selectief welke hobby’s en activiteiten medisch specialisten graag verboden zien worden. Neem de wintersport. Zelfde weekend, nieuwjaarsdag. Een 28-jarige Nederlandse vrouw komt te overlijden bij het afdalen van een piste in Tirol. Eerste Kerstdag verongelukte een twaalfjarig meisje bij een ski-ongeval. In heel Oostenrijk vielen er de afgelopen twee maanden alleen al dertien doden.
Tel daarbij alle gescheurde kniebanden, gebroken onderarmen, gebroken bekkens, hoofd- en hersenletsel op die skiërs en snowboarders oplopen. Al die wintersporters die door reddingswerkers in de ‘banaan’ moeten worden vastgebonden of per helikopter naar een ziekenhuis worden getransporteerd.
En u weet natuurlijk hoe artsen reageren wanneer ze weer eens een bewusteloos lawine-slachtoffer binnen krijgen. Stop toch met dat skiën! Houd op met die waanzin! Dat hersenloos roetsjen van die bergen.
Welnee. Grapje natuurlijk. De orthopeed gaat straks lekker zelf een weekje naar de sneeuw. In een parallel universum waarin dokters na hun maatschapsborrel liefst gezamenlijk wat cobra’s en nitraatbommen afstaken had men nooit zo hard geoordeeld over vuurwerkpret. Maar vuurwerk is ‘laag’ vermaak en een skivakantie is een statussymbool. Wintersport is het terrein van filmsterren en bankiers, van de premier en de koninklijke familie.
Artsen praten steeds meer mee in het publieke debat en dat is maar goed ook. We kunnen alle stemmen goed gebruiken. Ik zou het liefste zien dat er ook vanuit andere beroepsgroepen wat publiekelijker wordt mee gedebatteerd en dan liefst niet door de communicado’s, maar door de consultants, ingenieurs, programmeurs en teamleiders zelf graag. En toch moeten we niet vergeten dat de mening van experts ook maar een mening is. Dat geldt ook voor artsen. De wereld bezien vanuit het ziekenhuis is ook maar een perspectief, bovendien afkomstig van een hoogopgeleide en vermogende beroepsgroep die het ene letsel beoordeelt als ‘pech, dat had mij kunnen overkomen’ en het andere als ‘hier moet de politiek iets aan doen’.
Overigens is het natuurlijk een slecht idee om vuurwerk of wintersport te verbieden of welke andere riskante hobby dan ook. Deze wereld dreigt té veilig en té betuttelend te worden waarin elke risico moet worden uitgebannen en elk ongeval een aansprakelijke moet hebben.
Daarbij is een van die twee hobby’s een probleem dat zichzelf de komende jaren oplost: de wintersport. Nu al zijn de helft van de skiliften in Frankrijk gesloten en wordt het zelfs voor kunstsneeuw zo langzamerhand te warm. De wintersport van al die vermogende invloedrijke mensen zou zomaar eens van groot belang kunnen worden. Effectiever dan obligate tripjes naar het noorden om de smeltende noordpool te aanschouwen. Effectiever dan Extinction Rebellion dat de boel op stelten zet. Op die jaarlijks terugkerende vakantie naar Oostenrijk zien ze met eigen ogen hoe rap het gaat. Hoe ze elk jaar een beetje hoger moeten rijden voor wat sneeuw. Elk jaar kunnen ze hoogstpersoonlijk constateren hoe er weer een paar meter gletsjer is verdwenen, hoe er met meer mensen op mindere en slechtere sneeuw wordt geskied. Hoe kolderiek het zo langzamerhand wordt om zich met duizenden over een smal paadje fopsneeuw in een uitgestrekte groene Heidi-weide bij 15 graden Celsius naar boven te laten sleuren. Zouden ze zich ook vertwijfeld afvragen: waar zijn wij in vredesnaam mee bezig?
Nee, die wintersport moet in ieder geval doorgaan. Tot het bittere einde. Dat is in het belang van ons allemaal.
Rosanne Hertzberger is microbioloog.
Bron: https://www.nrc.nl/nieuws/2023/01/07/vuurwerk-waarom-wordt-wintersport-dan-niet-verboden-a4153567
En toch is het telkens best selectief welke hobby’s en activiteiten medisch specialisten graag verboden zien worden. Neem de wintersport. Zelfde weekend, nieuwjaarsdag. Een 28-jarige Nederlandse vrouw komt te overlijden bij het afdalen van een piste in Tirol. Eerste Kerstdag verongelukte een twaalfjarig meisje bij een ski-ongeval. In heel Oostenrijk vielen er de afgelopen twee maanden alleen al dertien doden.
Tel daarbij alle gescheurde kniebanden, gebroken onderarmen, gebroken bekkens, hoofd- en hersenletsel op die skiërs en snowboarders oplopen. Al die wintersporters die door reddingswerkers in de ‘banaan’ moeten worden vastgebonden of per helikopter naar een ziekenhuis worden getransporteerd.
En u weet natuurlijk hoe artsen reageren wanneer ze weer eens een bewusteloos lawine-slachtoffer binnen krijgen. Stop toch met dat skiën! Houd op met die waanzin! Dat hersenloos roetsjen van die bergen.
Welnee. Grapje natuurlijk. De orthopeed gaat straks lekker zelf een weekje naar de sneeuw. In een parallel universum waarin dokters na hun maatschapsborrel liefst gezamenlijk wat cobra’s en nitraatbommen afstaken had men nooit zo hard geoordeeld over vuurwerkpret. Maar vuurwerk is ‘laag’ vermaak en een skivakantie is een statussymbool. Wintersport is het terrein van filmsterren en bankiers, van de premier en de koninklijke familie.
Artsen praten steeds meer mee in het publieke debat en dat is maar goed ook. We kunnen alle stemmen goed gebruiken. Ik zou het liefste zien dat er ook vanuit andere beroepsgroepen wat publiekelijker wordt mee gedebatteerd en dan liefst niet door de communicado’s, maar door de consultants, ingenieurs, programmeurs en teamleiders zelf graag. En toch moeten we niet vergeten dat de mening van experts ook maar een mening is. Dat geldt ook voor artsen. De wereld bezien vanuit het ziekenhuis is ook maar een perspectief, bovendien afkomstig van een hoogopgeleide en vermogende beroepsgroep die het ene letsel beoordeelt als ‘pech, dat had mij kunnen overkomen’ en het andere als ‘hier moet de politiek iets aan doen’.
Overigens is het natuurlijk een slecht idee om vuurwerk of wintersport te verbieden of welke andere riskante hobby dan ook. Deze wereld dreigt té veilig en té betuttelend te worden waarin elke risico moet worden uitgebannen en elk ongeval een aansprakelijke moet hebben.
Daarbij is een van die twee hobby’s een probleem dat zichzelf de komende jaren oplost: de wintersport. Nu al zijn de helft van de skiliften in Frankrijk gesloten en wordt het zelfs voor kunstsneeuw zo langzamerhand te warm. De wintersport van al die vermogende invloedrijke mensen zou zomaar eens van groot belang kunnen worden. Effectiever dan obligate tripjes naar het noorden om de smeltende noordpool te aanschouwen. Effectiever dan Extinction Rebellion dat de boel op stelten zet. Op die jaarlijks terugkerende vakantie naar Oostenrijk zien ze met eigen ogen hoe rap het gaat. Hoe ze elk jaar een beetje hoger moeten rijden voor wat sneeuw. Elk jaar kunnen ze hoogstpersoonlijk constateren hoe er weer een paar meter gletsjer is verdwenen, hoe er met meer mensen op mindere en slechtere sneeuw wordt geskied. Hoe kolderiek het zo langzamerhand wordt om zich met duizenden over een smal paadje fopsneeuw in een uitgestrekte groene Heidi-weide bij 15 graden Celsius naar boven te laten sleuren. Zouden ze zich ook vertwijfeld afvragen: waar zijn wij in vredesnaam mee bezig?
Nee, die wintersport moet in ieder geval doorgaan. Tot het bittere einde. Dat is in het belang van ons allemaal.
Rosanne Hertzberger is microbioloog.
Bron: https://www.nrc.nl/nieuws/2023/01/07/vuurwerk-waarom-wordt-wintersport-dan-niet-verboden-a4153567
