GMP82
Zilveren Member
L.S.
Lang heb ik mij stil gehouden. Ik heb braaf in het gelid gelopen, alle 'maatregelen' geslikt EN nageleefd. Dik anderhalf jaar niet op vakantie geweest, twee verjaardagen niet gevierd en me sociaal bezien geïsoleerd. Vorig jaar de meest suffe en deprimerende kerst en oud en nieuw ooit gehad. Ik heb de #ikdoenietmeermee actie vorig jaar weggehoond en ja, daar sta ik nog steeds achter. Ik veracht de rellende jeugd, het pogen je standpunt kracht bij te zetten met geweld en het bedreigen van bewindspersonen of adviseurs, handhavers en hulpverleners.
Maar toch, begint ook bij mij de rek eruit te geraken.
Andermaal wordt keer op keer een beroep gedaan op het groepsgevoel, de sociale controle, maar de 'groep' raakt meer en meer verward en verdeeld.
Men bedrijft 'verlegenheidspolitiek'. Een goede aanpak is er niet, lukt niet, of is ongewenst, dus doen we maar wat anders, omdat er toch IETS moet gebeuren. Voor de bühne.
Adviseurs wordt gevraagd om advies en daar wordt dan vervolgens uit 'gecherrypickt' en vervolgens een variant uit geboetseerd die niet -of zelfs averechts- werkt.
Ook binnen maatregelen wordt gepolderd, wat resulteert in hetzelfde als gepolderd beleid van enkele decennia, het werkt niet, heeft geen draagvlak en het enige democratisch en eerlijke aspect is dat IEDEREEN ontevreden is.
Men handelt waar het niet nodig is, maar verstek liet gaan als het wèl nodig was (en is).
De horecasluiting wordt rondom carnaval niet nageleefd en daar hebben we begrip voor. Echt? Het past in hetzelfde straatje als; we gaan ivm stikstof van 130 naar 100kmh, maar de komende weken controleren we niet, dus rijdt rustig -of nou ja, rustig, met 130- verder.
Handhavers worden opgezadeld met onmogelijke taken. Voor zover dit nog niet het geval was, worden die niet serieus meer genomen en verguist.
En de zorg, we doen alles voor de zorg, behalve hetgeen dat gedaan moet worden en had moeten worden. Die hebben geen reet aan een vuurwerkverbod. Maar dat doet er ook allemaal niet toe. Argumenten dienen nergens meer voor, cijfers ook niet, net zo min als georkestreerde en gekaapte polls en enquetes.
Het begrip waarheid en feit, zijn verworden tot fictie en fabel zonder 'happily ever after'.
Het is om moedeloos van te worden.
Mijn aard laat het niet toe om me tot wappie te bekeren, maar:
#misschiendoeiktochooknietmeermetallesmee
Was getekend,
Brave Hendrik
Lang heb ik mij stil gehouden. Ik heb braaf in het gelid gelopen, alle 'maatregelen' geslikt EN nageleefd. Dik anderhalf jaar niet op vakantie geweest, twee verjaardagen niet gevierd en me sociaal bezien geïsoleerd. Vorig jaar de meest suffe en deprimerende kerst en oud en nieuw ooit gehad. Ik heb de #ikdoenietmeermee actie vorig jaar weggehoond en ja, daar sta ik nog steeds achter. Ik veracht de rellende jeugd, het pogen je standpunt kracht bij te zetten met geweld en het bedreigen van bewindspersonen of adviseurs, handhavers en hulpverleners.
Maar toch, begint ook bij mij de rek eruit te geraken.
Andermaal wordt keer op keer een beroep gedaan op het groepsgevoel, de sociale controle, maar de 'groep' raakt meer en meer verward en verdeeld.
Men bedrijft 'verlegenheidspolitiek'. Een goede aanpak is er niet, lukt niet, of is ongewenst, dus doen we maar wat anders, omdat er toch IETS moet gebeuren. Voor de bühne.
Adviseurs wordt gevraagd om advies en daar wordt dan vervolgens uit 'gecherrypickt' en vervolgens een variant uit geboetseerd die niet -of zelfs averechts- werkt.
Ook binnen maatregelen wordt gepolderd, wat resulteert in hetzelfde als gepolderd beleid van enkele decennia, het werkt niet, heeft geen draagvlak en het enige democratisch en eerlijke aspect is dat IEDEREEN ontevreden is.
Men handelt waar het niet nodig is, maar verstek liet gaan als het wèl nodig was (en is).
De horecasluiting wordt rondom carnaval niet nageleefd en daar hebben we begrip voor. Echt? Het past in hetzelfde straatje als; we gaan ivm stikstof van 130 naar 100kmh, maar de komende weken controleren we niet, dus rijdt rustig -of nou ja, rustig, met 130- verder.
Handhavers worden opgezadeld met onmogelijke taken. Voor zover dit nog niet het geval was, worden die niet serieus meer genomen en verguist.
En de zorg, we doen alles voor de zorg, behalve hetgeen dat gedaan moet worden en had moeten worden. Die hebben geen reet aan een vuurwerkverbod. Maar dat doet er ook allemaal niet toe. Argumenten dienen nergens meer voor, cijfers ook niet, net zo min als georkestreerde en gekaapte polls en enquetes.
Het begrip waarheid en feit, zijn verworden tot fictie en fabel zonder 'happily ever after'.
Het is om moedeloos van te worden.
Mijn aard laat het niet toe om me tot wappie te bekeren, maar:
#misschiendoeiktochooknietmeermetallesmee
Was getekend,
Brave Hendrik
