Mijn ode aan het vuurwerk

Robin84

Registered User
Het begon al vroeg. Mijn eerste herinnering aan vuurwerk gaat terug naar de tijd dat ik nog maar een paar jaar oud was.

We gingen naar mijn tante en oom in Rotterdam met oudjaarsavond. Omdat ik nog zo jong was, moest ik 's avonds naar bed. Ik hield het nog niet vol om heel de avond op te blijven. Door de gordijnen heen zag ik allemaal kleuren en hoorde ik allemaal knallen. Wat was dat fascinerend! Om 00.00 uur mocht ik kijken achter het raam, naar het vele vuurwerk. Mijn nicht stak een grote grondtol af, zo'n rode bal. Het leek alsof dit stuk vuurwerk m'n nicht achtervolgde, terwijl het aan alle kanten kleuren en vuur spuwde. Ik heb een hele tijd geloofd dat dit stuk vuurwerk inderdaad de voeten achterna ging.

Een jaartje later kreeg ik met oud en nieuw mijn eigen vuurwerkpakket. Wat was ik trots en blij! Sterretjes, trektouwtjes, het zat er allemaal in. Mijn grootouders en oom waren er ook. Tijdens het afsteken van het vuurwerk 's nachts trokken mijn vader en ik allebei aan weerskanten aan het touwtje, gevolgd door een knal. Gaaf! Ook bevatte dit vuurwerkpakket zo'n hoorntje met een touwtje. M'n vader en ik dachten dat het een fonteintje was, dus stak mijn vader het touwtje aan. Niets gebeurde... Later kwamen we erachter dat het een hoorntje met confetti was. Mijn oom had een lawinepijl meegenomen en vroeg of ik deze wilde aansteken. Dat vond ik toch eng. Wat een dreun gaf dat ding, toen m'n oom hem had afgestoken!

In de tijd dat ik 'echt' vuurwerk mocht kopen, gingen mijn vader en ik op zoek naar een vuurwerkwinkel in de buurt. In Haastrecht, naast mijn woonplaats Gouda, kon vuurwerk besteld worden bij vuurwerkdealer Frans Mulder. We bestelden daar twee vuurwerkpakketten, het Assortiment A en een Vader en Zoon pakket. Samen 25 gulden waard. Deze vuurwerkpakketten hadden kleine fonteintjes, Romeinse kaarsen en wat vuurpijlen, waaronder ik meen de welbekende Rockets, die in vele pakketten te vinden waren. Je weet wel, van die witte pijlen met een rood papieren topje. De naam Rockets stond in het groen erop gedrukt. Sindsdien, nu ongeveer 25 jaar geleden, ben ik elk jaar te vinden bij deze dealer. Het heeft een grote invloed gehad op het feit dat ik van vuurwerk ben gaan houden. Het is traditie om hier elk jaar weer even te zijn en wat vuurwerk te kopen. Nostalgie snuiven.

Een grappig detail is dat deze dealer voor een aantal gulden het vuurwerk thuis bracht. Op een dag werd het vuurwerk niet gebracht en werden we gebeld. Het was niet toegestaan om het vuurwerk rond te brengen, dus moesten we het gaan halen, waardoor we in een lange rij mensen kwamen te staan.

Vroeger bestond mijn vuurwerk vooral uit fonteinen, vuurpijlen, rotjes en Romeinse kaarsen. Cakes, zoals we ze nu kennen, waren toen nog niet of amper voorhanden of veel te duur.

Ik kon ook wel aan vuurwerk komen via bepaalde mensen. Het gebeurde op een avond dat ik een stuk knalvuurwerk, een spider, afstak en er hard voor wegrende. Het was immers pas eind november of begin december. Doordat het donker was en ik door de bosjes rende, struikelde ik en vloog in mijn beleving een flink stuk door de lucht, totdat ik op mijn linkerelleboog op de grond terecht kwam. Later in de avond bleek mijn elleboog gebroken te zijn. Mijn eerste (en tot nu toe laatste) verwonding, indirect door vuurwerk. in Amerika zou ik er een purple heart voor krijgen.

Toen de cake langzaam haar intrede deed en ik wat meer geld van mijn ouders kreeg om vuurwerk te kunnen kopen, kon de Magican gekocht worden. Een cake met 25 schoten, van importeur Wolff Vuurwerk. Wat een ding! In mijn beleving was de lucht vol met rode en groene sterren gekleurd, voor de kenners het zgn. Peony effect. Veel harder en groter dan de fonteintjes die ik voorheen had. De liefde voor vuurwerk werd zo alleen maar groter.

Ondertussen was het speeltuintje in mijn woonwijk al jaren het toneel van veel vuurwerkgeknal op oudejaarsdag. Duizenden kanonslagen, babypijltjes en grondtollen werden er afgestoken. Met een aantal vrienden zorgden we er elk jaar weer voor dat de speeltuin een grote bende werd van het vuurwerk. De gemeente moest er veel moeite voor doen om de boel weer schoon te krijgen.

Zelf ben ik nooit gepakt door de politie als ik vroegtijdig vuurwerk afstak. We waren erg op onze hoede. Elke auto kon immers een politieagent in burgerkleding zijn. Ik weet nog dat een aantal vrienden en ik op de vooravond van oudjaarsdag een hele hoop vuurpijlen de lucht injoegen. Toen ik een nieuwe lading vuurpijlen ging halen thuis, kwam op dat moment de politie langs. De vader van een vriend van mij werkte bij de politie, dus één van de politieagenten herkende mijn vriend. Ze hebben geen boete gekregen en hoefden ook niet naar Bureau Halt. Alleen een paar keer opdrukken op de grond met z'n allen was voldoende.

Halverwege de jaren 2000 werd het vuurwerkbeleid versoepeld. Dit met als achterliggende reden om de grote stroom illegaal vuurwerk tegen te gaan. Cakes mochten tegenwoordig 500 gram kruit bevatten, in plaats van 200 gram. Wat een beslissing vanuit de regering! Helemaal top! Niemand die dit had verwacht.

Door dit besluit werden cakes een stuk groter gemaakt met vaak meer schoten. Importeur Lesli Vuurwerk had hierdoor twee nieuwe cakes op de markt gebracht, de Bloody Mary en Camuro King. Twee waaiervormige cakes met gigantische bouquetten en een leuke snelheid. Ik had inmiddels voor mijn leeftijd een leuk salaris en m'n eindejaarsuitkering ging op aan het vuurwerk. Bovenstaande cakes werden dus ook aangeschaft. Wat een grote dingen waren dat en wat een geweldige effecten! Nooit eerder vertoond in het legale circuit.

Ik ben in 2010 getrouwd en wilde tijdens m'n huwelijksdag al m'n hobby's verwerken. Ik ben vogelaar en vogelfotograaf, dus onze ringen werden aangevlogen door een uil. Ik zat bij de Nationale Reserve van de Landmacht, dus ik had een erehaag van militairen en ik ben lid van een motorclub, dus de fotoshoot is onder andere gemaakt met mijn motor en een aantal clubleden reden voor de trouwauto uit. Ook wilde ik een vuurwerkshow. Maar helaas, te weinig ruimte en dus geen vergunning. Wat baalde ik hiervan!

Ondertussen is het bijna 2016. Ik heb een goed salaris en kan redelijk wat vuurwerk kopen. Heel mijn eindejaarsuitkering besteed ik er niet meer aan, maar het budget ligt jaarlijks tussen de 500 - 750 euro. Dit jaar zelfs iets meer (niet tegen vrouwlief zeggen ;-)). En ieder jaar beginnen de kriebels weer tijdig te kriebelen. Rond september zoek ik rond op internet en ben ik op Freakpyromaniacs te vinden. Wat een fantastische hobby hebben we! Voor mij is het bijna obsessief. Zoals ik op een andere topic heb geschreven (Stoken met je kinderen) probeer ik het vuurwerkvirus nu over te brengen op m'n dochtertje, wat aardig lijkt te lukken.

Ik geniet van deze site en van jullie reacties op allerlei topics. We kennen elkaar wellicht niet, maar we begrijpen elkaar en voelen hetzelfde. We hebben dezelfde liefde voor vuurwerk.

Ik wil alle mensen van Freakpyromaniacs bedanken voor deze site, waar ik al jaren met plezier lid van ben. Deze site hoort bij de vuurwerktraditie! Ik wil ook alle leden bedanken voor hun reacties. Velen helpen mij met het stimuleren van het vuurwerkgevoel en het kiezen van producten.

Als ik op 1 januari a.s. om 00.00 uur m'n champagneglas hef, dan hef ik deze ook op jullie. Mijn wens voor jullie en mij is dat we nog heel lang mogen genieten van het vuurwerk en we onze passie mogen en kunnen blijven delen met de volgende generatie.

Robin
 
Laatst bewerkt:

Moontan

Moderator
Medewerker
Ik zeg Amen!! Wat een leuk en mooi artikel. Straight from the heart. En zo herkenbaar.
Fantastich gedaan Robin!!
 
D

Deleted member 17038

Guest
Altijd mooi om zulke memoires te mogen lezen. Bedankt Robin!
 

Robin84

Registered User
Het is oudjaaravond 2015. Rond 23.00 uur geef ik m'n zoontje Mylan van ruim 6 maanden oud een flesje op z'n donkere kamer.

Terwijl ik het flesje geef, zittend in een wipstoel, hoor ik in de verte allemaal dreunen en doffe knallen. Ik doe m'n ogen dicht om er nog meer van te kunnen genieten.

Opeens wordt het heel intens. Ik begin flashbacks te krijgen van de tijd dat ik nog jong was. Ik vond het heerlijk om als kind buiten te staan op oudjaarsavond rond een uurtje of 10 's avonds en te luisteren naar de knallen en matten in de verte.

Ik waande me met m'n ogen dicht weer even in die tijd en kreeg hetzelfde kippenvel gevoel. Op dat moment begonnen de spanningen in m'n buik nog voelbaarder te worden en ik besefte me dat ik over een klein uurtje weer mijn gang mocht gaan. Wat een heerlijke avondje, oudjaarsavond.
 
Laatst bewerkt:

Robin84

Registered User
Twee jaar geleden dat ik dit schreef. Het is nog zo’n realiteit. Ik houd echt van vuurwerk.

Vandaag reed ik naar de vuurwerkshowroom van Van Blitterswijk in Gouderak. Even kwijlen bij al die dummy’s en praten met de eigenaar. Ondanks dat we elkaar niet zo goed kennen, begrijpen we elkaar wel. Twee liefhebbers die kijken naar een paar kartonnen doosjes. Alleen echte liefhebbers snappen dat.

Daarna ben ik naar huis gereden en heb ik een oliebol gekocht bij de gebakkraam even verder op. Ook dat hoort erbij. Zodra de eerste oliebollenkraam er staat, moet ik er één proeven. Als ik door het jaar heen naar de kermis ga, of de Efteling, dan is dat ook het eerste wat ik doe: een oliebol eten. Heerlijk!

Zojuist heb ik de documentaire ‘Schitterend’ weer gekeken, met onder andere Toon en Fred erin. Wat een fantastisch stukje televisie. We delen samen een passie en ik hoop dat we dat nog heel lang mogen doen.
 
Bovenaan