Intense beleving!

elgielo

Registered User
De coconut tree was ook echt een monster! Voor m'n gevoel, voor zover ik het me kan herinneren is er idd geen single shot meer geweest die beter was.

ik vond persoonlijk de sweet coconut uit de star collection van Lidu ook echt een topper pur sang
 

de gvr

Registered User
Met mijn 51 jaren oud heb ik de tijd nog meegemaakt van het ‘oude’ vuurwerk.
Mijn eerste ervaring met vuurwerk moet zo’n 40 jaar terug zijn geweest. Ja eerst op jonge leeftijd natuurlijk sterretjes en ander soort fop- en schertsvuurwerk, maar dat reken ik niet mee.
De Piraatjes, Herdertjes, Atoombommen e.d. kwamen pas later in mijn bezit.
Ik weet nog goed dat ik van tevoren Piraatjes had besteld voor wél drie gulden! (voor Kanonslagen was je met een leeftijd van 10 jaar toch écht iets te jong).
Op de 30e (toen was de vuurwerkverkoop in ons dorp nog twee dagen) ging ik al vroeg de rotjes ophalen en laat ik onderweg nou een biljet van 5 gulden vinden! Man ik was zo blij als wat. Nu kon ik dan het dubbele aantal Piraatjes erbij kopen.
Doosjes lucifers pikken uit de keuken van mijn moeder en knallen maar. Uiteraard was ik dezelfde dag al door mijn vuurwerk heen en kon ik de 31e alleen maar toekijken en hopen dat de oudere buurjongens je wat gaven of wat lieten vallen om 24.00 uur.
De jaren erna wilde ik natuurlijk ook de ‘zwaardere’ rotjes hebben. Ruim van tevoren geld stelen uit mijn moeders portemonnee (ik weet het, het is niet goed maar die drang hè...) en zakgeld (1 gulden per week) opsparen. Op de 30e al ruim voor openingstijd bij de vuurwerkwinkel staan en aan oudere jongens vragen of ze wat voor me wilde kopen. Heerlijk om dan zelf ook kanonslagen te kunnen afsteken en als het op was mezelf beloven dat als ik later ging werken, ik voor een vermogen vuurwerk zou aanschaffen en de twee dagen alleen maar zou gaan stoken.
De dagen voor de vuurwerkverkoop stond ik bijna elke dag voor de etalage te kijken en uit te rekenen wat ik allemaal wilde en kon kopen. Als eerst de Sinterklaas en Kerst maar voorbij was...
En maar bidden dat het niet zou gaan regenen de laatste twee dagen en natuurlijk niet ziek worden.
Met 13 jaar kon ik zelf al vuurwerk kopen; ik was toen al vrij groot voor mijn leeftijd en de winkelier geloofde het toen ik zei dat ik al 16 was.
Twee jaar later ging ik ’s middags na schooltijd een paar uurtjes schoonmaakwerk doen in een snackfabriek en had ik opeens geld genoeg om veel vuurwerk te kunnen kopen: Kanonslagen (10 stuks in een pakje voor 50 cent), Donderslagen ( 8 stuks in een pakje voor 80 cent), die lange Atoombommen met schietlonten van KAT (6 stuks in pakje voor 1 gulden), natuurlijk de dikke rood/wit en blauw/wit geblokte Bazooka’s (4 stuks in een pakje voor 2 gulden) , geel/paarse voetzoekers waarvan de lont er altijd uitviel als je hem had aangestoken en weggooide, lichtkogeltollen met parachute waarvan je nooit wist welke kant ze de lucht ingingen en natuurlijk de Romeinse kaarsen die soms uit elkaar klapten als je ze had aangestoken. Een mooie tijd.
De eerste dag zag het pleintje waar we stookten helemaal wit/rood van de snippers en verpakking van de kanonslagen. Ja toen snipperden ze nog.
Natuurlijk kwam de politie regelmatig langs als een paar oude zeurpieten in de straat weer hadden gebeld. Dan was het rennen voor je leven om je vuurwerk te kunnen behouden. Ik ben maar een keer door agenten in burger gesnapt en moest mijn vuurwerk inleveren. Van bureau HALT hadden ze toen nog niet gehoord.
Als de politie een tijdje niet geweest was gingen we zelf maar bellen in een telefooncel en dan maar wachten tot ze kwamen en dan ervandoor gaan. Mooie sport!
In die tijd was er onder de ouders geen begrip voor al de vuurwerk dat werd afgestoken. Zonde van je geld, was altijd de mening. Zinnen als: “Hup daar gaat weer een dubbeltje” en “Gooien ze een rotje weg en ze kijken er niet eens naar!”, waren veelgehoorde argumenten.
Kan het best begrijpen, de generatie van mijn ouders hebben vroeger ieder dubbeltje om moeten draaien voor ze het uitgaven, maar wij hadden daar toen geen boodschap aan. Knallen wilde we!
Op nieuwjaarsdag onderweg naar de oma’s en opa’s (om een gelukkig nieuwjaar te wensen) natuurlijk vuurwerk zoeken en afsteken.
Na het nieuwjaarswensen kreeg ik van mijn oma’s en tantes (en dat waren er veel) een gulden die ik dan braaf in mijn spaarpot moest doen en ik baalde altijd dat ik dat geld niet vóór de 31e kreeg zodat ik daar vuurwerk van kon kopen i.p.v. het in je spaarpot te deponeren.
En toen waren daar de jaren tachtig waar anti-vuurwerk lobbyisten en TNO beslisten dat de klappen van de rotjes te hard waren en dat dat niet goed voor onze oortjes was.
Ik weet nog goed toen we de eerste Bo-Peep astronauten afstaken met die nieuwe lading, wat was dat een teleurstelling!
Had je voor fl. 9,95 een brood flut Astronauten gekocht. Maar toen ging het gerucht dat er een winkel in ons dorp nog ouderwetse Shising Crackers verkocht werden. Wij allemaal op de fiets erheen en hebben we volgens mij die hele voorraad opgekocht; de laatste keer dat er nog ouderwets gesnipperd kon worden, het jaar erna was het helemaal over.
Langzaam aan kwamen daarna de strijkers in opmars. Tennisbalbommen maken van kruit van 50 strijkers (de Corsairs natuurlijk) of van die metalen sigarenkokers vullen. Het knalde best.
Toch verdween de hang naar de vroegere astronauten nooit bij mij en wat was ik blij toen een paar jaren terug bij Zena in België de Herdertjes astronauten weer terug waren. Ze knalden bijna net als vroeger. Toch weer een stukje jeugdgevoel terug... Helaas worden ze niet meer gemaakt.
Tegenwoordig ga ik zeker één keer per jaar naar Baarle Hertog om daar bij Zena, Loots, Pyroshop etc. vuurwerk te kopen, de lekkere sfeer te proeven en als traditie een zak Belgische friet.
Met de huidige nitraten heb ik niet zoveel maar ik heb dit jaar toch maar die bloemetjesnitraten gekocht, puur vanwege die ouderwetse wikkel. Nostalgie.

Nog een maand en dan is het lekker weer oud en nieuw. Ik denk dat velen van jullie het wel herkennen, ik krijg altijd rond deze tijd weer kriebels in mijn buik als eind december in aantocht is. Als eerst de kerst maar voorbij is....
 

Dim

Product Beheer
Medewerker
Top verhaal! Erg leuk om te lezen!

Om even van te genieten:

513f2b9615083087279d77aac0c03372.jpg


Wie is de volgende?


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk
 

SrCl2

Registered User
Belofte maakt schuld…

2000-heden: De digitale revolutie.

Hoewel de titel van dit bericht anders doet vermoeden, wil ik om te beginnen graag het tweede deel van het jaar 1999 onder de loep nemen. Het jaar 2000 naderde met rasse schreden en men was bang dat veel computersystemen daar niet tegen bestand zouden zijn: het jaartal “00” zou onoverkomelijke problemen opleveren. Hoe het ook zij, in de tweede helft van 1999 werd heel veel software verkocht die dit millenniumprobleem zou moeten ondervangen.

Dit probleem had uiteraard ook consequenties voor de Dag der Dagen van 1999. Het jaartal “99” zou die avond immers veranderen in “00”. Iedereen hield z’n adem in, maar op 1 januari 2000 functioneerde alles bij ons (en op m’n werk) nog steeds volkomen normaal. De jaarwisseling 1999/2000 werd (niet alleen door ons) met veel vuurwerk gevierd. Ook buurtgenoten die ik nog nooit vuurwerk had zien afsteken, hadden nu de mooiste potten en pijlen aangeschaft. Een jaar later werd in onze buurt evenwel veel minder vuurwerk afgestoken…

Met de komst van de digitale camera werd het nu ook mogelijk om vuurwerkfilmpjes of –foto’s vast te leggen als bestand. Mijn eerste digitale camera (aangeschaft in 2004) had maar weinig opslagcapaciteit: op één memorystick (géén SD-kaart, die kwam namelijk later pas) was slechts ruimte aanwezig voor 8 foto’s of één kort filmpje van ongeveer 20 seconden. Film- of fotobestanden brandde ik daarom vaak op een cd-rom, maar helaas heb ik er ook een aantal alleen naar m’n harde schijf gekopieerd (daarover later meer).

Enkele jaren geleden vond ik op een oude cd-rom een van m’n eerste met een digitale camera gefilmde vuurwerkjes terug: een Starry Nights Fireworks-pijl. Onderstaande opname zal waarschijnlijk van de Dag der Dagen van 2004 of 2005 dateren:


In de loop van het eerste decennium van de 21e eeuw werden meer en meer vuurwerkgerelateerde websites gelanceerd, bij twee ervan heb ik me als lid aangemeld (of eigenlijk bij 3, maar AVP is inmiddels ter ziele). Hier heb ik nimmer spijt van gehad. Sterker nog, ik werd in de gelegenheid gebracht om gelijkgestemden te ontmoeten, foto- en filmbestanden te delen et cetera.

In 2006 kwamen de eerste vijfhonderdgrammers op de markt. Uiteraard kocht ik er destijds ook één (voor veel te veel geld), maar een filmpje daarvan moet ik jullie helaas schuldig blijven wegens een hardeschijfcrash in het prille begin van 2007. Wel kan ik me herinneren dat de gekochte vijfhonderdgrammer (ik weet helaas niet meer hoe hij heette) mij nogal tegenviel. Sindsdien schaf ik daarom geen vijfhonderdgrammers meer aan, ik koop voor datzelfde bedrag liever een paar wat kleinere cakes en/of singleshots.
 
Bovenaan